शंखुवासभा। साँझ ढल्दै थियो, तर मनमा उज्यालो हुँदै गएको थियो। शंखुवासभाको खादवारी झर्दा म केवल पर्यटक थिइनँ—म त्यहाँको हावा, माटो र मान्छेका मुहारहरूबाट छोइसकेकी थिएँ। साँचो अर्थमा भन्नुपर्दा, त्यो ठाउँ एउटा दृश्य मात्र होइन, एउटा अनुभूति थियो। हावाले गुनगुनाउँदै स्वागत गर्यो, रुद्राक्षको सुगन्धले आत्मा नै छोयो। साँझको चिसो हावा कुनै वातानुकूलित कोठाभन्दा शुद्ध लाग्थ्यो, अनि त्यहाँका स्थानीयहरूको आत्मीयता…
